جهان‌شهر علوی/ غم و شادی شیعیان به هم گره خورده است
تاریخ انتشار: ۲۰ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۱۹۶۴۷۱
خبرگزاری مهر؛ گروه مجله – جواد شیخ‌الاسلامی: چند روزی از «مهمونی ۱۰ کیلومتری» و عید غدیر گذشته و با اینکه درباره این جشن زیاد صحبت شده، هنوز گوشه‌های زیادی، دیده نشده و روایت‌های بسیاری بیان‌نشده باقی مانده‌اند. هرچه بیشتر می‌گذرد، بیشتر به شباهت این رویداد و پیاده‌روی اربعین ایمان می‌آورم. همانطور که در اربعین تنوع و تکثر و فراوانی سوژه‌ها، و اتفاقات و ماجراها و گونه‌گونی آدم‌ها غوغا می‌کند، در مهمونی ۱۰ کیلومتری نیز با انبوهی از ماجراهای جذاب و سوژه‌های بکر مواجه‌ایم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
یکی از غرفه‌های مهمونی ۱۰ کیلومتری که حال و هوای متمایزی داشت، غرفه فرهنگی و هنری افغانستان بود. این غرفه که به همت جمعی از هنرمندان و فرهیختگان افغانستان راه‌اندازی شده بود، از معدود غرفه‌های غیرایرانی در این جشن بود. غرفه‌ای که نمایانگر بخشی از جامعه مهاجر افغانستان و نماینده شیعیان افغانستان در ایران بودند. «نثاراحمد تاجیک» هنرمند و مهاجر افغانستانی، مدیر این غرفه با خوش‌رویی مثال‌زدنی در غرفه‌ها راه می‌رود و به مهمانان خدمت می‌کند. یک طرف صنایع دستی افغانستان، یک طرف میز مشاوره حقوقی، یک طرف غرفه پذیرایی، یک طرف آثار تجسمی و یک طرف نواهای علوی و غدیری افغانستان. پر از جنب و جوش است و سعی می‌کند همه چیز طبق نظم و برنامه پیش برود.
غرفه افغانستان؛ به یاد شیعیان افغانستان
از بلندگوهای غرفه، آواها و مولودی‌خوانی‌ها و منقبت‌خوانی‌های دل‌نشین با لحن و لهجه افغانستانی در رسای امیرالمومنین (ع) پخش می‌شود. همین باعث می‌شود مهمانان جشن غدیر برای لحظاتی جلوی این غرفه توقف کنند تا به آنها گوش دهند. تاجیک همانطور که نوای علوی فضای غرفه را پر کرده، می‌گوید: «جای غرفه افغانستان در این مراسم باشکوه خالی بود. بسیاری از مهاجران افغانستانی در ایران اهل تشیع هستند و مثل مردم ایران عاشق امیرالمومنین (ع). دیدیم حیف است که شیعیان افغانستان به مراسم بیایند ولی غرفه‌ای نداشته باشند.»
البته به غیر از غرفه افغانستان، هیأت‌های زیادی گوشه و کنار خیابان‌ها غرفه داشتند و با نام هیأت یا مسجدشان آمده کردند. اما تاجیک و جمعی از رفقایش به فکر آن افتادند که باید غرفه‌ای با نام افغانستان برپا کنند: «خدا را شکر هم مهاجران افغانستانی و هم مردم ایران از این غرفه استقبال کردند. خیلی از ایرانی‌ها از جلوی غرفه ما رد می‌شدند و برایشان جالب بود که شیعیان افغانستان هم در این جشن حضور دارد. بعضی از آنها داخل غرفه می‌آمدند و ما با صحبت می‌کردند، بعضی‌ها هم دوست داشتند با محصولات فرهنگی و فضای غرفه عکس بگیرند.»
گوشه‌ای از غرفه‌ها، گلیم، سنگ‌ها و زیورآلاتی که اثر دست هنرمندان افغانستانی بود را عرضه کرده بودند و آن طور که تاجیک می‌گوید، استقبال خوبی از فروش آثار فرهنگی و هنری افغانستان در غرفه‌هایشان شده است: «نیت‌مان برای عرضه این محصولات، آن بود که مردم ایران را با فرهنگ و هنر افغانستان آشنا کنیم؛ در واقع در این غرفه‌ها سعی کردیم ضمن پذیرایی از مهمانان، به واسطه ایجاد آشنایی پیوندها و اشتراکات را مورد توجه قرار دهیم».
اشاره‌ای به بخش‌های مختلف غرفه می‌کند: «بخش‌های مختلف غرفه افغانستان شامل بخش فرش و گلیم سنتی، زیورآلات، هنرهای تجسمی، بخش نواهای غدیر و در آخر هم پذیرایی از مهمان‌ها است. شربت و شیرینی و میوه و کیک و آبمیوه، پذیرایی مختصری است که برای تدارک دیده‌ایم. البته امیدواریم سال‌های بعدی بتوانیم با شیریخ و بستنی‌های افغانستانی پذیرایی کنیم و با امکانات و تجهیزات مورد نیاز از همه نظر غرفه افغانستان را شبیه افغانستان برپا کنیم؛ طوری که انگار جلوی روضه سخی که منتسب به امیرالمومنین است، برای مولا جشن غدیر گرفته‌ایم».
«روضه سخی» همان مرقد معروف در مزار شریف است که منتسب به مرقد امام علی (ع) است؛ مکان مقدسی که به آن مسجد کبود و مسجد علی ابن ابی‌طالب هم می‌گویند.
مشاوره حقوقی به مهاجران، با طعم عید غدیر!
تاجیک با لبخندی که ظاهراً هیچوقت از روی صورتش پاک نمی‌شود، درباره غرفه توضیحات بیشتری می‌دهد: «ما جمعی از گروه‌های مردمی، جهادی و هنرمند افغانستانی هستیم که هر کدام در حوزه‌های مختلفی فعالیت می‌کنیم. تعدادی از ما کار فرهنگی و هنری و تعداد دیگری کارهای خیریه و جهادی انجام می‌دهند. حلقه مشترک تمام فعالیت‌هایمان، توجه به پیوندها و اشتراکات بین ایران و افغانستان است. با تجربه سال گذشته، تصمیم گرفتیم امسال حضور پرشورتری در جشن غدیر داشته باشیم و توانستیم با پنج غرفه به دوستداران امیرالمومنین (ع) خدمت کنیم.».
یکی از بخش‌های جالب غرفه افغانستان بخش مشاوره حقوقی است: «سعی کردیم در این غرفه به مهاجرانی که در ایران مشکلات حقوقی دارند مشاوره رایگان بدهیم. خب همانطور که می‌دانید مهاجران به خاطر مسائل هویتی، مشکلات زیادی دارند. تعدد کارت‌های هویتی و تعدد مراجع تصمیم‌گیر درباره مهاجران باعث شده این گروه با چالش‌های زیادی روبرو باشند. افراد و خانواده‌های زیادی به ما مراجعه کردند و درباره مشکلات مختلف مثل کارت‌های بانکی، سیم‌کارت، تمدید کارت‌های آمایش، تمدید پاسپورت و گذرنامه، سفر اربعین، ثبت‌نام مدارس و… از ما سوال پرسیدند که کارشناسان ما هم سعی کردند جواب سوالات آنها را بدهند».
غم و شادی شیعیان جهان به هم گره خورده است
او از اینکه توانسته روز غدیر را در کنار مردم ایران جشن بگیرد احساس شادمانی می‌کند: «خیلی دوست داشتیم که در کنار مردم ایران، در حماسه بزرگ جشن عید ولایت شرکت کنیم. دوست داشتیم در کنار این مردم شریف و مهربان، همدلی و همراهی خودمان را نشان بدهیم. خیلی از شیعیان افغانستان هم دوست داشتند که در این جشن حضور می‌داشتند. شاید باور نکنید؛ در روزهای منتهی به جشن و از صبح روز غدیر خیلی‌ها با من تماس می‌گرفتند و می‌گفتند جای ما را در این جشن خالی کنید!»
تاجیک از حسرت بسیار شیعیان و هنرمندان افغانستان که نتوانستند برای امیرالمومنین (ع) چنین جشنی برگزار کنند، می‌گوید: «آنها با محدودیت‌هایی که به تازگی برایشان به وجود آمده، دوست داشتند در این جشن شرکت می‌کردند. سعی کردیم نماینده آنها باشیم و جایشان را خالی کنیم. نه فقط مردم عادی، بلکه هنرمندان افغانستان هم این روزها تماس گرفتند و برای این جشن ابراز دلتنگی کردند. می‌گفتند انشاالله یک روز در مزار شریف روز غدیر را به همین وسعت جشن بگیریم و برادران و خواهران ایرانی‌مان را در مسجد علی‌ابن ابی‌طالب پذیرایی کنیم. شیعیان افغانستان به خصوص اهالی مزار شریف تمام زندگی‌شان با امام علی (ع) پیوند خورده؛ هم اسم شهرشان به خاطر مزار منتسب به امام علی (ع) است، هم در جای جای شهر نام و نشان حضرت وجود دارد. بعد از جشن در روضه سخی هم انشاالله به بند امیر می‌رویم و تنی به آب می‌زنیم».
«بند امیر» اولین پارک ملی افغانستان در بلندی‌های هندوکش ولایت بامیان است که هفت دریاچه دارد و آب آنها، آب چشمه است. حتی فکر کردن به وعده‌ای که آقای تاجیک می‌دهد هم لذت‌بخش است: «خیلی از شیعیان افغانستان معتقدند مرقد امیرالمومنین (ع) نه در نجف، بلکه در مزار شریف است. همانطور که جامی، شاعر مشهور زبان و ادبیات فارسی گفته است، گویند که مرتضی علی در نجف است؛ در بلخ بیا ببین چه چه بیت‌الشرف است؛ جامی نه عدن گوی، نه بیت الجبلین؛ خورشید یکی و نور او هر طرف است» …
تاجیک دوباره رشته کلام را به دست می‌گیرد: «این مراسم جدا از همه عظمتی که داشت، نشان داد که عشق مولا علی (ع) بزرگ‌ترین ظرفیتی است که می‌تواند مردم ایران و افغانستان را دور هم جمع کند، چرا که همه گرد عشق امیرالمومنین حلقه زده‌ایم. هدف ما از شرکت در این مراسم همین بود که به عنوان شیعیان و مهاجران افغانستانی به مردم ایران بگوییم با هم همدل و همراه هستیم. ما فقط وقتی می‌توانیم موفق باشیم که وجوه اشتراک خود در فرهنگ و هنر و آئین را پیدا کنیم و گرد آنها دور هم جمع شویم. همانطور که در محرم و صفر برای امام حسین (ع) عزاداری می‌کنیم، در جشن غدیر هم در کنار هم شادی کنیم. غم و شادی ما به هم گره خورده است و این زیبا است».
حسرت جشنی با حضور تمام شیعیان دنیا
این هنرمند افغانستانی عشق مولای متقیان حضرت علی (ع) را سرمایه دو ملت می‌داند و معتقد است نباید بگذاریم با اخبار دروغین و جعلی میان ما فاصله بیندازند: «متأسفانه جریاناتی هستند که جاهلانه و عامدانه سعی می‌کنند با تولید و جعل اخبار دروغ به روابط دو ملت آسیب بزنند. اینجاست که حضور گروه‌های افغانستانی در چنین جشن‌ها و رویدادهایی اهمیت پیدا می‌کند، چراکه نشان می‌دهد عشق مولا علی (ع) می‌تواند حلقه پیوند ما باشد. امیدوارم سال آینده غرفه افغانستان با برنامه‌ریزی بهتر و تنوع بیشتر هنرمندان و آثار و فعالیت‌ها، در این جشن بزرگ شرکت کند. ما از همین الآن برای سال آینده چشم‌انتظار هستیم و برای برگزاری بهتر آن برنامه‌ریزی می‌کنیم».
تاجیک از تجربه مواجهه مردم تهران با غرفه افغانستان را بگوید: «این جشن حال و هوای خوبی داشت. میلیون‌ها نفر در این روز بزرگ جشن می‌گیرند و شادی می‌کنند، رنگ و بوی شهر کاملاً غدیری شده است. ما که از ظهر تا ده و نیم شب در غرفه بودیم، لحظه‌ای استراحت نکردیم و البته خسته هم نشدیم. تنها حسرتی که در دل داریم این است که کاش تمام شیعیان دنیا و تمام شیعیان افغانستان می‌توانستند در چنین جشن بزرگی برای امیرالمومنین (ع) شرکت کنند. کاش روزی برسد که شیعیان افغانستان هم بتوانند با آزادی کامل برای ایشان جشنی به همین بزرگی برگزار کنند و در انتشار عشق و محبت حضرت دست‌هایشان بسته نباشد. باعث افتخار ماست که در روز بیعت با امیرالمومنین (ع) که مظهر اتحاد ما شیعیان است، در کنار برادران و خواهران ایرانی‌مان سهم کوچکی در باشکوه‌تر برگزار شدن این جشن داشتیم. درباره مواجهه مردم تهران با غرفه افغانستان هم باید بگویم واقعاً تجربه خوبی بود. مردم ایران لطف زیادی به ما داشتند و ما امروز احساس غریبی نکردیم.»
کد خبر 5833418منبع: مهر
کلیدواژه: عید غدیر خم مهمونی 10 کیلومتری مهمونی ده کیلومتری غدیر خم افغانستان مزار شریف امام علی ع مهاجران مهمونی 10 کیلومتری عید غدیر خم آزمون سراسری حضرت علی نجف اشرف تهران غدیر خم مهمونی ده کیلومتری جشن عید غدیر عید غدیر 1402 کودکان شیعه علامه امینی بیماری عفونی شیعیان افغانستان غرفه افغانستان افغانستان هم مردم ایران مزار شریف جشن غدیر غرفه ها یک طرف
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۱۹۶۴۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ادامه موج گسترده مهاجرت پرستاران به کشور‌های خلیج فارس / در عمان حقوق یک پرستار ۶ برابر ایران است
پرستاری، یکی از مهمترین مشاغل است که مستقیما با سلامت و جان مردم سر و کار دارد، اما مشکلات شغلی و معیشتی این گروه که هر سال تنها وعده بهبود آن از سوی مسئولان داده می‌شود، طاقت پرستاران را بریده است.
ساعت‌های کاری زیاد، حجم سنگین کار، شیفت‌ها و اضافه‌کاری‌های اجباری و با دستمزد اندک، فرسایشی بودن این شغل، اجرا نشدن قوانین اصلاح حقوق و مزایا، تاخیر‌های همیشگی در پرداخت معوقه‌ها، کارانه‌های زیر یک میلیون تومان و حقوق‌های ناچیز ۱۲ تا ۱۴ میلیون تومانی موجب شده که خیلی از پرستاران با وجود علاقه به حرفه‌شان و با این که در این زمینه تحصیلات و دانش دارند، عطای این شغل را به لقایش ببخشند.
طی سال‌های اخیر شاهد چندین موج مهاجرت پرستاران از کشور و یا تغییر شغل آنها بوده‌ایم. مشکلات شغلی پرستاران تا حدی طاقت‌فرسا شده که این روزها مدام خبر استعفای دسته جمعی آنها از مراکز درمانی را می‌خوانیم و می‌شنویم. هفته گذشته بود که ۴۳ نفر از پرستاران اتاق عمل و بیهوشی بیمارستان شهدای تجریش تهران استعفای دسته‌جمعی دادند. اواخر فروردین هم ۲۲ پرستار بیمارستان تخصصی طالقانی چالوس به صورت گروهی استعفا دادند. به این لیست باید پرستاران بیمارستان طالقانی آبادان و چند مرکز درمانی یزد را هم اضافه کرد که استعفای دسته‌جمعی‌شان در ماه‌های گذشته خبرساز شد. اتفاقی که در یک سال گذشته بار‌ها در مراکز درمانی مختلف رخ داد.
۲۰ هزار پرستار طرحیِ بلاتکلیفسوی دیگر این ماجرا پرستارانی هستند که دوره طرح خود را در دوران پاندمی کرونا گذراندند و وزارت بهداشت نیز قول جذب و استخدام آنها را داد، اما بعد از فروکش کردن کرونا به وعده‌های خود عمل نکرد و آنها را به حال خود رها کرد. پرستارانی که جان خود را کف دست گرفتند و حتی تعداد زیادی از آنها به دلیل ابتلا به کرونا جان خود را از دست دادند.
سید محمد علوی، پرستار بالین و فعال صنفی حوزه پرستاران در گفتگویی با همشهری‌آنلاین به این موضوع اشاره می‌کند که با وجودِ کمبود بیش از ۱۰۰ هزار پرستار در کشور، وزارت بهداشت حاضر نیست ۲۰ هزار پرستار را که طرح خود را در دوره کرونا گذرانده‌اند و به پرستاران طرحی شناخته می‌شوند، جذب کند.
علوی می‌گوید: این پرستاران در دوره مخوف کرونا ایثار کردند و به جامعه خدمت کردند. آنها می‌توانستند طرح‌شان را به تعویق بیندازند، اما ازخودگذشتگی کردند و طرح خود را زودهنگام شروع کردند که کار‌ها روی زمین نماند. ما تعداد زیادی دانشجوی ترم ۸ داشتیم که درس‌شان تمام‌نشده، طرح‌شان را شروع کردند و در دل کرونا رفتند.
پرستارانی که با سابقه ۲۰ ساله، شرکتی هستنددر دوره کرونا تعدادی از پرستاران به تازگی طرح خود را به اتمام رسانده بودند، اما مسئولان با دادن فراخوان و بستن قراداد‌های کوتاه‌مدت ۶ ماهه و وعده استخدام و تامین امنیت شغلی، آنها را هم نگه داشتند. چون بیمارستان‌ها به شدت دچار کمبود نیرو بود. این را علوی می‌گوید و ادامه می‌دهد: وعده‌ها باعث شد که خیلی از پرستار‌ها با وجود اتمام طرح‌شان ماندند و کار کردند. اما بعد از پاندمی کرونا با کم‌لطفی و بی‌مهری مسئولان مواجه شدند.
این فعال صنفی پرستاران می‌گوید: ما الان حدود ۲۰ هزار نیروی پرستار کارکشته داریم که ۴ سال درس خوانده‌اند و برادری خود را هم در بحران کرونا ثابت کردند، اما وزارت بهداشت آنها را به کار نمی‌گیرد. در این میان پرستارانی هم داریم که بیش از ۲۰ سال سابقه کار دارند، اما هنوز شرکتی هستند و تبدیل وضعیت نشده‌اند.
میانگین حقوق پرستاران با در نظر گرفتن سابقه فعالیت آنها بین ۱۲ تا ۱۵ میلیون تومان است. این را فعال صنفی حوزه پرستاران می‌گوید و ادامه می‌دهد: پرستاران باید چند جا کار کنند تا بتوانند زندگی خود را بگذرانند. خیلی از آنها هم تغییر شغل داده‌اند؛ در تاکسی اینترنتی کار می‌کنند، آنلاین‌شاپ زده‌اند و .... فقط هم معیشت پرستاران مشکل ندارد. ما همکار پزشک داریم که هنوز پروانه مطب خود را نگرفته و بعد از شیفت درمانگاه مسافرکشی می‌کند.
علوی می‌گوید: مشکلات معیشتی پرستاران و عدم اجرای تبدیل وضعیت آنها باعث شده که خیلی از آنها اقدام به مهاجرت کنند. حقوق و مزایای پرستارانی که به عمان مهاجرت کرده‌اند، ۶ برابر حقوق یک پرستارِ فعال در ایران است.
او می‌گوید: متاسفانه پرستارانِ کشور‌های حاشیه خلیج فارس را ایران دارد تامین می‌کند. چون الان بیشترین مهاجرت پرستاران به کشور‌های حاشیه خلیج فارس است. ما این همه نیرو تربیت نکردیم که راحت، آنها را به حاشیه خلیج فارس و اروپا و ... بفرستیم و خودمان دچار کمبود باشیم. مساله این است که کمبود پرستار در نهایت به سلامت مردم آسیب می‌زند. نه به کس دیگری.
هر ساعت اضافه‌کاری ۱۵ هزار تومان!قانون تعرفه خدمات پرستاری، یکی از قوانین اصلاح حقوق پرستاران بود که در سال ۱۳۸۶ به تصویب رسید، اما هرگز عملیاتی نشد. تا این که در سال ۱۴۰۰ خود مقام معظم رهبری ورود کردند. با این حال این قانون هرگز به سرانجام نرسید. فعال صنفی حوزه پرستاران می‌گوید: این قانون که گفته می‌شود اجرایی شده، با چیزی که در شیوه‌نامه آن آمده است، خیلی تفاوت دارد. درواقع فقط دارند کارانه ادوار قبل را به اسم تعرفه خدمات پرستاری پرداخت می‌کنند.
علوی توضیح می‌دهد: تعرفه خدمات پرستاری، یک قانون است که ده‌ها بار از سوی خود حاکمیت ضمانت اجرایی گرفته است. مقام معظم رهبری بار‌ها در روزهای پرستارِ سال‌های مختلف به مسئولان تاکید کردند که این قانون را اجرا کنند. با این حال این قانون هنوز اجرا نشده است. یکی از تاکید‌های رهبری این بود که: «با کادر سلامت ایام کرونا نباید مانند کارگر فصلی رفتار شود.»، اما متاسفانه وزارت بهداشت دقیقا فصلی برخورد کرد و بعد رفع نیازش در دوره کرونا به آنها گفت: «به سلامت»!
به گفته علوی، هر پرستار علاوه بر ۱۷۰ تا ۱۸۰ ساعت کار موظفی در ماه، باید ۱۵۰ تا ۲۰۰ ساعت هم اضافه‌کاری داشته باشد. اما مبنای پرداخت هر ساعت اضافه‌کاری آنها فقط ۱۵ هزار تومان است! آیا این مبلغ با این حجم از فشار کار و فرسایشی بودن این شغل عادلانه است؟ این نشان می‌دهد که نظام پرداخت وزارت بهداشت نیاز به بازنگری جدی دارد.
لزوم احیای قانون حمایت از مدافعان سلامتِ ایام کروناوزارت بهداشت به تازگی اعلام کرده که در سال ۱۴۰۳ قصد استخدام ۲۵ هزار نیرو را دارد. در این میان، تعدادی از فعالان صنفی پرستاری در نامه‌ای به ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهوری از او خواسته‌اند که برای حل مشکل شغلی پرستاران، طرح استفساریه‌ای به مجلس ارائه دهد و این استفساریه پس از دریافت موافقت مجلس، به وزرات بهداشت ابلاغ شود و دستور دهد که وزارت بهداشت از منابع مالی خود، پرستاران طرحی را به کارگیری کند.
علوی می‌گوید: وزارت بهداشت هم توان اجرایی این کار را دارد و هم پولش را. حتی اصرار داریم که این استفساریه در لایحه بودجه سالانه هم گنجانده شود. اگر این اتفاق رخ دهد، گام بزرگی در جهت کاهش مشکلات جامعه پرستاری برداشته خواهد شد.
این فعال صنفی حوزه پرستاران می‌گوید: درضمن ما قانونی داریم که در دوران کرونا به نام قانون "حمایت از ایثارگران و مدافعان سلامت در ایام کرونا" که در ستاد ملی کرونا وضع شد. خواسته ما احیای این قانون است. البته بدون برگزاری هیچ آزمونی برای پرستاران. آزمون این نیرو‌ها همان کرونا بود و نیاز نیست دوباره در آزمونی شرکت کنند. حتی اگر مهارت نداشتند، در دوره کرونا کاملا کارآزموده و کارشناس شدند و اتفاقا الان به درد دسیستم می‌خورند.
منبع: همشهری آنلاین
tags # اخبار پزشکی سایر اخبار
جاده کندوان یک طرفه شد